هیپیدیومورف گرانولار (Hypidiomorphic granular) یا هیپ اوتومرف گرانولار
متداول ترین بافت دانه ای آن است که بعضی از اجزای تشکیل دهنده سنگ سابهیدرال،برخی یوهیدرال و بقیه آنهیدرال باشند،چنین بافتی تحت عنوان هیپیدیومورف گرانولار (Hypidiomorphic granular) یا هیپ اوتومرف گرانولار شناخته می شود.این بافت به بافت گرانیتی (Granitic texture) نیز مشهور است چون بهترین مثال برای این بافت سنگ گرانیت است

فنوکریست (Phenocryst) یا وصله-مگا فنوکریست-میکرو فنوکریست (Microphenocryst):
بلور های درشت و بزرگ را گویند.اگر فنوکرسیت ها به وسیله چشم معمولی قابل رویت باشند به آنها مگافنوکریست گویند و چناچه برای کشف فنوکریست ها نیاز به استفاده از میکرسکوپ باشد به آنها میکروفنوکریست گویند

دروزه یا حفرات میارولیتی (Miarolitic vesicles) :
بافت آمیگدالوئیدال هرگز در در سنگ های پلوتونی دیده نمی شود.اگر چه سنگ های پلوتونی ممکن است که حاوی چنین حفرات نامنظمی باشند که توسط بلور های سابهیدار و یوهدرال که به طرف بیرون رشد کرده اند پر شده باشند که به آنها دروزه و یا حفرات میارولیتی گویند.

بافت ویتروفیری (Vitrophyric texture) -بافت فلسوفیری (Felsophyric texture) -بافت ارتوفیری (Orthophiric texture) :
اگر فنوکریست ها در خمیره ای از شیشه قرار گرفته باشند بافت ویتروفیری را به وجود می آورند.اگر زمینه رشت توام انبوهی از کوارتز و فلدسپات باشد،بافت حاصل را فلسوفیری گویند.اگر همانگونه که در بیشتر تراکیت ها دیده می شود فلدسپات های زمینه به جای آنکه به صورت توفال های باریک (بلور های ریز کشیده و باریک) دارای اشکال مربع مستطیل کوتاه و ضخیم باشند،بافت را ارتوفیری گویند.
 

واریول ها  (Varioles) و بافت واریولیتی (Variolitic texture) :
تودهای شعاعی یا دسته گندمی شکل را در سنگ های بازیکی واریول ها و بافت حاصله را بافت واریولیتی گویند.واریول ها معمولا دارای الیاف های پلاژیوکلاز منشعب همراه ویا بدون شیشه بین شکافی می باشند و یا اینکه از الیاف پلاژیوکلاز که دارای رشد توام به دانه های از پیروکسن،الیوین و یا کانه آهن می باشد،بوجود آمده اند.

واریول ها  (Varioles) و بافت واریولیتی (Variolitic texture) :
تودهای شعاعی یا دسته گندمی شکل را در سنگ های بازیکی واریول ها و بافت حاصله را بافت واریولیتی گویند.واریول ها معمولا دارای الیاف های پلاژیوکلاز منشعب همراه ویا بدون شیشه بین شکافی می باشند و یا اینکه از الیاف پلاژیوکلاز که دارای رشد توام به دانه های از پیروکسن،الیوین و یا کانه آهن می باشد،بوجود آمده اند.

بافت های کلاستیکی (Clastic texture) :
بافت های گوناگونی وجود دارند که چون ظاهری ترک دار و شکسته دارند بهتر است به عنوان بافت های کلاستیکی از آنها نام برد.

بافت نمدی یا نمد مانند (Felty or felted texture) :
خمیره هولوکریستالین بعضی از سنگ های متراکم شامل میکرولیت های در هم فشرده و نزدیک به همی از فلدسپات ها می باشد که به صورت طرح های منضم در هم فرورفته به نظر می رسند.یک چنین زمینه ای بافت نمدی یا نمد مانند را بوجود می آورد.

بافت میلونیتی (Mylonitic texture) :
چناچه دانه ای شدن و شیرنگ () بلور ها بی نهایت زیاد باشد بافت را میلونیتی گویند.

بافت میلونیتی (Mylonitic texture) :
چناچه دانه ای شدن و شیرنگ () بلور ها بی نهایت زیاد باشد بافت را میلونیتی گویند.

بافت میرمکیتی (Myrmekitic texture) :
در این بافت توده های ریز کرمی شکل یا انگشتی شکل کوارتز در زمینه از پلاژیوکلاز سدیم معمولا از نوع الیگوکلاز وجو دارند که نتیجه جانشینی قسمت های حاشیه ای فلدسپات پتاسیم دار بویژه در مجاورت با پلاژِوکلاز می باشد که در اثر فعل و انفعالات ماگمایی و یا بعد از سخت شدن به وجود آمده است.  

بافت گرافیکی (Graphic texture) :
در بعضی از سنگ های آذرین سیلیسی بویژه گرانیت،کوارتز به صورت رشد توام با فلدسپات های آلکالی بوجود می آید که یا حاصل تبلور همزمان از یک مخلوط یوتکتیک (Eutectic mixture) می باشد و یا اینکه ازجانشینی یک کانی به وسیله کانی دیگر به وجود  آمده است که کوارتز معمولا به صورت بلورهای میخی شکل در زمینه آلکالی فلدسپات قرار می گیرد که حاصل آن بافت گرافیکی است.

بافت گرافیکی (Graphic texture) :
در بعضی از سنگ های آذرین سیلیسی بویژه گرانیت،کوارتز به صورت رشد توام با فلدسپات های آلکالی بوجود می آید که یا حاصل تبلور همزمان از یک مخلوط یوتکتیک (Eutectic mixture) می باشد و یا اینکه ازجانشینی یک کانی به وسیله کانی دیگر به وجود  آمده است که کوارتز معمولا به صورت بلورهای میخی شکل در زمینه آلکالی فلدسپات قرار می گیرد که حاصل آن بافت گرافیکی است.

بافت کومولوفیری (Cumulophyric texture) یا بافت گلومروپورفیری (Glomeroporphyric texture) :
سنگ های که در آنها فنوکریست هابه صورت دسته و یا خوشه های مشخص تجمع یافته اند بافتی به نام کومولوفیری یا گلومروپورفیری یا به وجود می آورند.

بافت کاتکلاستیکی (Cataclastic texture) :
در بافت پیروکلاستیکی چناچه خرد شدگی و قطعه قطعه شدن بلورها نتیجه حرکات بعد از سفت و سخت شدن ماگما باشد این بافت را به وجود می آورد.

بافت غربالی (Sieve texture) :
  این بافت با حضور انگلزیونهای (Inclusion)  فراوان در بلور های بزرگ اسفنجی مشخص می شود.اگر چه بیشتر در سنگ های دگرگرونی متداول است اما در سنگ های آذرین بویژه در دیوریت ها و دیگر سنگ های پلوتونیکی با منشا هیبریدی نیز مشاهده می شود

بافت شلیرین (Schlieren texture) :
به بافت سنگ گرانیتی گفته می شود که در آن نوار های غیره مشخص تیره رنگی وجود داشته باشد.این نواره های تیره رنگ یا نتیجه تفکیک مواد تیره هستند و یا به علت جذب نشدن کامل مواد خارجی در ماگما بوجود آمده اند.

بافت سری ایت (Seriate texture) :
در بسیاری از سنگ ها که دارای بافت پرفیری می باشند کانی های که به صورت بلور های درشت اولیه دیده می شوند به صورت بلور های ریز در خمیره سنگ هم وجود دارند وخیلی وقت ها هم تغییر ناگهانی در دانه بندی وجود ندارد بلکه این تغییر تدریجی است.بافتی که به این ترتیب به وجود می آید به نام بافت سری ایت نامیده می شود.این بافت شان دهنده این مهم است که تبلور بلور های خمریه و بلور های درشت همزمان صورت گرفته و دومرحلبه تبلور وجود نداشته است.

بافت دیکتی تاکسیتی (Diktytaxitic texture) :
نوعی از حفرات که در بعضی از گدازها و سنگ های آذرآوری دیده می شود به عنوان بافت دیکیتی تاکسیتس مشهور است.این بافت متیجه حفران فراوان ریز،زاویه دار و فضاهای نزدیک به هم مابین توفال های فلدسپاتی با جهت یابی دلخواه می باشد.

بافت دانه ای یا گرانولار (Granular tetture)
چناچه اکثر کانی های یک سنگ به طور تقریبا هم بعد باشند این بافت به وجود می آید.مثلا پگماتیت ها دارای بافت دانه ای بی نهایت درشت،بیشتر سنگ های پلوتونیکی دارای بافت دانه ای درشت و بسیاری از سنگ های دایکی و گدازه ای دارای بافت دانه ای ریز می باشند.

بافت حفره پر کن یا بادامکی یا ویزیکولار و یا آمیگدالوئیدال :
گازه ای منبسط شده در گدازهای کم عمق اغلی تشکیل حفرا ت را می دهند.این حفرات معمولا کروی شکل یا تخم مرغی شکل ویا دارای کنار های قوسی شکل می باشند.اما اکثر آنها دارای حفرات بسیار نامنظمی می باشند.این حفرات ممکن است که بعدها با کانی های دوتریک یا ثانویه مانند کالسدونی،کلریت،کلسیت و زئولیت پر شودکه حاطا آن بافت آمیگدالوئیدال است.

بافت پیلوتاکسیتی (Pi;otaxitic texture) یا تراکیتی (Trachytic texture) :
در بسیار ی از آندزیت ها و تراکیت ها انبوهی از میکرولیت های فلدسپاتی به صورت نیمه موازی در نتیجه جریان مرتب شده اند و فضاهای بین آنها به وسیله مواد میکرو یا کریپتوکریستالن اشغال شده است.این بافت را بافت پیلوتاکسیتس یا تراکیتی گویند. 

بافت پیروکلاستیکی (Pyroclastic texture) یا اتوکلاستیکی (Autoclastic texture) :
از بافت های کلاستیکی می توان بافت پیروکلاستیکی را نام برد که بافت شاخص محصولات  قطعه دار آتشفشانها می باشند.بعضی از ماگماها حتی پس از آنکه تقریبا به طور کامل متبلور شده اند باز هم به حرکت خود ادامه داده به طوری که بسیاری از بلور های آن در اثر ساییده شدن به یکدیگر در حین جریان تفریق گرانوله و گرد می شوند و این بافت را به وجود می آورند.این بافت را می توان در مجاورت حاشیه های نفوذی بزرگ گرانیتی،گرانودیوریتی و نیز در آنورتیتیت ها و نیز در سنگ های الترامافیکی متل دونیت ها مشاهد کرد. 

بافت پویکی لیتی (Poikilitic texture) :
سنگ های که در آنها دانه های بیشماری از کانی های گوناگون در جهات متفاوت در داخل کانی های درشت که از نظر نوری مداوم و از نظر ترکیب شیمیایی متفاوتند به طور کامل ضمیمه شده اند بافت پویکی لیتی را به وجود می آوردند.

بافت پروتوکلاستیکی (Protoclastic texture) :
معمولا این بافت در اثر تبلور مایعات باقیمانده پس از آنکه جریان ماگماتیکی به پایان رسیده بوجود می آیند وبه صورت رگه ها و لکه های بین شکافی از مواد خرد نشده و موادی که تحت فشار قرار نگرفته اند،در بین اجزای گرانوله شده مشخص می گردد.

بافت پرلیتی (Perlitic texture) :
در اغلب سنگ های شیشه ای شکستگی های ریز و گاهی متحدالمرکز مشاهده می شود که به علت سرد شدن به وجود آمده است که به آن بافت پرلیتی گویند.

بافت پرفیری (Porphiyritic texture) و بافت مزوستازی (Mesostasis texture) :
بسیاری از سنگ های آذرین حاوی بلور های بزرگ در یک خمیره دانه ریز یا شیشه ای می باشند که به چنین بافتی در بعضی مواقع مزوستاری گویند.اما معولا بافت با دانه بندی نا هم بعد را بافت پرفیری گویند.

بافت بوستونیتی (Bostonitic texture) :
این بافت یکی از بافت های شعاعی است که در سنگ های دایکی دانه متوسط یا دانه ریز خاصی دیده می شود و از توفال های در هم قفل شده و نامنظم فلدسپات های آلکالی و به صورت گرو های منشعب نامرتب به وجود آمده است.

بافت اینترگرانولار یا بین دانه ای (Intergranular texture) :
در بسیاری از گدازه ها و سنگ های نیمه عمیق مخصوصا بازالت ها و دیابازها فواصل زاویه دار بین فلدسپات ها (پلاژیوکلاز ها) به وسیله کانی های آهن و منیزیم دار،معمولا الیوین و پیروکسن و کانی های فلزی آهنی با جهت یابی دلخواه اشغال می گردد که نتیجه آن بافت اینترگرانولار یا بین دانه ای است.

بافت اینترسرتال (Intersertal texture) :
 اگردر بافت اینتر گرانولار فضاها به وسیله شیشه،مواد کریپتوکریستالین و یا کانی های ثانویه و غیر گرانولار دوتریکی مثل سرپانتین،کلریت،اپیدوت،زئولیت و سودالیت پر شود در این صورت بافت حاصله اینترسرتال نامیده می شود.در بسیاری از گداز ها،شیشه فضای بین میرکرولیت های فلدسپات ها را با جهت یابی دلخواه اشغال می کند و درنتیجه بافت اینترسرتال به بافت هیالوافیتیک نزدیک می گردد.

بافت ایدیومورف گرانولار (Panidiomorphic granular) یا اتومورف گرانولار
اگر کانی های عمده یا در واقع کانی های اصلی سنگ به صورت یوهیدرال یا شکل دار باشند بافت حاصله را پان ایدیومورف گرانولار یا اتومورف گرانولار گویند.از آنجایی که این بافت در بهترین شکل در سنگ های تیره و نیمه عمیق بوجود می اید،سنگ را لامپروفیر و بافت حاصله را لامپروفیری (Lamprophiric texture) گویند.

بافت اوسلار (Ocellar texture) :
در برخی از سنگ های پرفیری،فنوکریست ها شبیه به چشم می باشند و قسمتی از آنها و گاه تمام آنها به وسیله یک ترتیب شعاعی یا مماس بلور های با رشد بعدی در بر گرفته شده اند که بافت چنین سنگ های را اوسلار گویند.این بافت در فنولیت ها بهتر دیده می شود که در آنها بلور های درشت نفلین به وسیله سوزن های ظریف خزه ای شکل از نوع آژیرین و یا آمفیبول های سدیم دار به صورت قشری پوشانده شده است.

بافت آلوتریومورف گرانولار (Allotriomorphic granular) یا زینومورف گرانولار
اگر چناچه تمام اجزای تشکیل دهنده سنگ آنهیدارل یا بی شکل باشند بافت سنگ را آلوتریمومورف گرانولار گویند.به علت اینکه این بافت در میان آپلیت ها متداول است بافت مزبور را بافت آپلیتی (Aplitic texture) نیز گویند.اسمی دیگر این بافت عبارتند از:بافت دانه شکری (Sugary texture) و بافت ساکاروئیدی (Saccharoidal texture).

اسفرولیت ها (Spherulites) و بافت اسفرولیتی - آکسیولیت ها (Axiolites) :
در بعضی گدازهای سیلیسی و سنگ های درونی کم عمق مخصوصا آنهایی که از نظر شیشه غنی می باشند،آگرگات های شعاعی از کانی های سوزنی . الیافی بسیار متداول است.اینها را اسفرولیت ها و بافت حاصل را را بافت اسفرولیتی گویند.بعضی از آنها واقعا کروی و برخی دیگر در اثر نداخل دوطرفه در حین نمو،پلی گونال می باشند.عده ای دیگر که در طول یک محورمرکزی طویل شده اند آکسیولیت نامیده می شوند.